ประวัติความเป็นมาของบ้านยางชุมใหญ่

ประวัติความเป็นมาของบ้านยางชุมใหญ่

เมื่อดูจากภูมิประเทศพื้นแผ่นดินและที่ตั้งของบ้านยางชุมใหญ่พอสันนิษฐานเป็นยุคเป็นสมัยได้ดังนี้

1.      สมัยก่อนประวัติศาสตร์

·       ยุคน้ำแข็งช่วงแรกจะเป็นน้ำแข็งหุ้มโลก  ต่อมาน้ำแข็งละลาย  ก็จะมีน้ำท่วมโลก  ต่อมาก็จะเริ่มโผล่ของดิน

และเกิดการแยกและรวมตัวกันของเกาะ  จากการสันนิษฐานของนักวิทยาศาสตร์เห็นว่าพื้นที่ดินแถบภาคอีสารเคยเป็นทะเลมาก่อน  เพราะการพบหอยทะเลจำนวนมากแถบภาคอีสานและเมื่อขุดดินช่วงจากนครราชสีมา  มาถึงศรีสะเกษ  อุบลฯ  เมื่อลงลึกไปประมาณ  200  เมตร  จะพบทะเลเป็นแอ่งเกลือก้อนใหญ่  พบซากพืช  ซากสัตว์  ( ฟอสซิล )  ที่ติดกับก้อนหินในภูเขาสูง  มีซากพืชและสัตว์ทะเล

·       ยุคหิน

-          ยุคหินเก่า

-          ยุคหินกลาง

-          ยุคหินใหม่  มีหลักฐานขวานหินโบราณที่สวยงามที่าวบ้านขุดได้ที่โนนยาง  บ้านยางชุมใหญ่  ประมาณ2  ชิ้น  ได้เก็บไว้ที่วัดเพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ในภายหลัง

·       ยุคโลหะ  มีการใช้โลหะในการประดิษฐ์ของใช้  เช่น  มีด  จอบ  เสียม

·       ยุคอารยะธรรมก่อนประวัติศาสตร์  พื้นที่บ้านยางชุมใหญ่เป็นที่ราบลุ่มของเขตน้ำมูล  น่าจะอุดมสมบูรณ์เหมาะในการตั้งบ้านเรือน  ปลูกพืช  เลี้ยงสัตว์  จากหลักฐานที่พบก็คือชาวบ้านขุดพบหม้อดิน  มีลายที่สวยงามคล้ายลายบ้านเชียง  ข้างหลุมฝังศพ  น่าจะมีอายุประมาณ  3,000  ปีมาก่อน

2.      ยุคประวัติศาสตร์

·       ในสมัยก่อนสมัยเชียงแสนแบ่งตามศิลปะของไทยที่พบในยุคสมัยแบบต่าง ๆ  ดังนี้

-          แบบทวาราวดี  ( พ.ศ.  500-1200 )  ในสมัยการก่อสร้างคันคูเมืองของบ้านยางชุมใหญ่น่าจะอยู่ในสมัยนี้คือประมาณ  พ.ศ.  1000  ซึ่งจะเห็นว่าบ้านยางชุมใหญ่ได้มีการขุดลอกคูคันเมือง  มีภาพถ่ายแสดงขอบคูเมืองที่สวยงาม  อันแสดงถึงอารยะธรรมที่เจริญ  โค้งมนรอบคล้อยสถูปเจดีย์  อันบ่งบอกสมัยดังเมืองราษีไศล  เมืองนครปฐมเจดีย์

-          แบบศรีวิชัย  ( พ.ศ.  1200 – 1700 )

-          แบบลพบุรี  ( พ.ศ.  1400 – 1800 )

·       ยุคประวัติศาสตร์ไทย

-          แบบสมัยเชียงแสน  (  พ.ศ.  1600 – 2089 )

-          สมัยสุโขทัย  ( พ.ศ.  1800 – 1918 )

-          สมัยอยุธยา  ( พ.ศ.  1893 – 2310 )  จากการศึกษาวัดบ้านยางชุมใหญ่ตั้งขึ้นปี  พ.ศ.  2311  ก็น่าจะสันนิษฐานได้ว่า  ในชุมชนบ้านยางชุมใหญ่ก็น่าจะมี  ประชาชนอพยพเข้ามาอาศัยแล้วก่อนจะตั้งวัดบ้านยางชุมใหญ่  ประมาณ  5 – 20  ปี  ก็แสดงว่าบรรพบุรุษของบ้านยางชุมใหญ่ในปัจจุบันน่าจะเข้ามาอาศัยอยู่ในช่วง  พ.ศ.  2290  แต่เมื่อสอบถามคนแก่ในหมู่บ้าน  (ยายผัน  แซ่ลิ้ม )  ซึ่งมีอายุประมาณ  90  ปี  ท่านเล่าว่าช่วงที่ท่านเป็นเด็กเคยถามผู้ใหญ่ดู และสังเกตบ้านใกล้กันจะมีประมาณ  20  หลัง  และถามคนเฒ่าสมัยนั้นท่านบอกว่าพากันอพยพมาอาศัยประมาณ  4 – 5   ครอบครัว  เมื่อนับย้อนหลังน่าจะอยู่ช่วงประมาณ  250  ปีย้อนหลังจากปีนี้ไป  จะตกประมาณ  พ.ศ.  2290  จากการศึกษาประวัติศาสตร์ไทยจะเห็นว่ายุคสมัยนี้พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมาก  ผู้คนไปอยู่ที่ใดก็จะสร้างวัดวาอารามที่นั่นจากการสังเกตภาษาพูดของผู้คนแต่ละหมู่บ้านในท้องถิ่น  ไม่ว่าบ้านยางชุมน้อย  บ้านลิ้นฟ้า  จะมีภาษาที่แตกต่างกันมาก  น่าจะอพยพมาจากคนละหมู่บ้าน  ส่วนบ้านจอม  ทราบว่าคนหมู่บ้านยางชุมใหญ่ไปหานก  หากิ้งก่า  ถางป่าไปพบพระพุทธรูปองค์ใหญ่ในกลางป่าก็เลยชวนกันไปตั้งหมู่บ้านใหม่  ซึ่งสามารถสอบถามคนแก่ในหมู่บ้านได้ว่าพื้นเดิมคนบ้านจอมมาจากบ้านยางชุมใหญ่  มีความเกี่ยวข้องญาติมิตรที่ดีต่อกันตลอดมา

ในสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานีอันยาวนาน  อาณาจักรไทยกว้างขวางมากครอบคลุมถึงลาวและกัมพูชา  ในฐานะประเทศราช  อาณาจักรลาวมีศูนย์กลางการปกครองที่นครเวียงจันทน์  ประมาณ  พ.ศ.  2251  ( หมู่บ้านของเราก็อยู่ในอาณาเขตของลาว )  ที่นครเวียงจันทน์มีการแย่งอำนาจกัน  ชาวลาวกลุ่มหนึ่งนำโดยพระครูโพนสะเม็กได้หนีภัยมายึดนครจำปาสัก  และชาวลาวก็แยกย้ายกันอยู่ทำมาหากินแถบอุบลฯ  ศรีสะเกษ

จากการศึกษาเส้นทางการคมนาคมและเส้นทางอารยธรรม  แถบบ้านยางชุมใหญ่น่าจะอยู่ในเส้นทางคมนาคมไปที่บ้านอีปาด  บ้านนาคำ  ไปที่บ้านท่าไห  เข้าไปที่ดอนมดแดง  ( อุบลราชธานี )  ไปที่จำปาศักดิ์  เป็นเส้นทางลำเลียงสินค้าไปที่ญวน  ออกอ่าวตังเกี๋ย  คือในสมัยนั้นบรรพบุรุษของเราน่าจะมาจากลาว  ไม่ใช่ส่วย  เยอ  หรือเขมร  จากภาษาพูดคนบ้านของเราจะออกสำเนียงเดียวกันกับชาวอุบลราชธานี

ในสมัยที่มีการปกครองเมืองศรีสะเกษของเจ้าเมืองศรีสะเกษนั้นน่าจะติดต่อกับบ้านยางชุมใหญ่ลำบากเพราะต้องข้ามแม่น้ำมูล  คนบ้านเราช่วงแรกน่าจะอยู่อย่างอิสระเป็นส่วนหนึ่งของอุบลราชธานี  ส่วนบ้านยางชุมน้อยนั้นทราบว่าเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอราษีไศลมาก่อนที่จะเข้าเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอเมืองและแยกออกมาเป็นอำเภอยางชุมน้อยเมื่อ พ.ศ.  2514

-          สมัยรัตนโกสินทร์  ( พ.ศ.  2325 – ปัจจุบัน )  บ้านยางชุมใหญ่เป็นหมู่บ้านหนึ่งที่ได้รับการพัฒนาเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา  มีการก่อสร้างวัดวาอาราม  มีศิลปะด้านจิตรกรรม  ด้านประติมากรรม  ด้านสถาปัตยกรรม  จากช่างในเขตศรีสะเกษ  ก่อสร้างศาลาจากช่างด้วง  ก่อสร้างโบสถ์หลังใหม่ก็ช่างโบ  ทราบว่าท่านเป็นคนญวน ( ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว ) มีช่างสร้างโบสถ์หลายคนได้มีโอกาสได้ภรรยาบ้านเรา  เช่น  ช่างดม  ช่างมี  ช่างพัน

บ้านยางชุมใหญ่มีเอกลักษณ์ของตนเองอย่างเด่นชัด  ภาษาพูดที่ไพเราะอ่อนหวาน  มีวัฒนธรรมเป็นของตนเองนับถืออาวุโส  มีความขยันในการทำมาหากิน  มีมันสมองที่ชาญฉลาด  รักสงบไม่มีความขัดแย้ง โรงขึ้น ศาล มีความสามัคคี  เอื้อเฟื้อเผื่อนแผ่  เป็นมิตรกับคนทุกคน

ขอขอบคุณข้อมูลดีที่มีประโยชน์จาก

 อาจารย์ซุนย้ง  แซ่เตียว

*ข้อมูลบางส่วนอาจมีส่วนที่เข้าใจผิดพลาดจึงขออภัย ณที่่นี้ด้วย*